Loucura (GALEGO)
Na penumbra da mente,
pensamentos que vagan,
sombras que se arrastran,
ecos de lembranzas perdidas.
A vida é un labirinto,
onde a razón se esfuma,
e a loucura abraza,
como amante febril.
Caminhos que se cruzan,
pés que se detén,
sorrisos que se apagan,
olhos cheos de dor.
As horas son eternas,
un reloxo sen tempo,
o corazón palpita,
sangrando soidade profunda.
As estrelas xa non brillan,
a noite é eterna,
os soños son sombras,
que fuxen entre dedos.
A risa é un eco,
unha risa que chora,
mentres a alma grita,
por un amor perdido.
E a loucura, fiel,
acompaña cada paso,
canta a súa canción,
suspira na brisa.
Os sentimentos son fugaces,
como nubes no ceo,
e a vida, un suspiro,
que se leva o vento.
Cruzando mares de pena,
buscando un refugio,
onde a razón se oculte,
e a dor se apague.
O eco da loucura,
xoga coas miñas esperanzas,
desfazendo cada soño,
tecendo soidade infinita.