Cara à cara

A minha cara metade,

que era um barato,

me saiu cara.

Teve a cara de pau

de ir-se embora,

levando a cara e a coroa.

À mim, restou enxugar

lágrimas no rosto

e ter vergonha na cara.

Melhor ser só metade,

porque a outra parte,

além de ser rara,

quando resolve partir,

nos deixa com cara de bobo,

cara de tacho;

sem coragem sequer

de nos olharmos na cara.