antes que...deixa!
antes que a luz se apague e o sono vença a noite...
deixa que entreabra a porta da memória e morda os lábios
com a saudade do murmúrio brando...
deixa que sob o mirante das estrelas relampeje a emoção
da destemida godiva que dá cor à nudez...
deixa que no borbulhar da fantasia a dor se acalme e a alvorada seja rompante ao toque do clarim...
deixa que o fulgor da manhã domine a inquietude e que o dia chegue, como o bálsamo ao corpo magoado...
deixa que a partida seja a chegada e que os rumos da desventura ardam na fogueira mais obscura...