antes que...deixa!

antes que a luz se apague e o sono vença a noite...

deixa que entreabra a porta da memória e morda os lábios

com a saudade do murmúrio brando...

deixa que sob o mirante das estrelas relampeje a emoção

da destemida godiva que dá cor à nudez...

deixa que no borbulhar da fantasia a dor se acalme e a alvorada seja rompante ao toque do clarim...

deixa que o fulgor da manhã domine a inquietude e que o dia chegue, como o bálsamo ao corpo magoado...

deixa que a partida seja a chegada e que os rumos da desventura ardam na fogueira mais obscura...