AS TREIS FRÔ DO MANACÁ
AS TREIS FRÔ DO MANACÁ
Uma veiz uma morena
Qui morava numa terra, lá
Prantou um pé di fulô
Qu'era um pé di manacá
Agô, cuidô i isperô,
P'ra quela pranta frorá
P'ra matá anssim a vontadi
Di vortá p'ru seu lugá...
Custô, mais infim sucedeu
Brotô treis piquena frô
I dus óio intão da morena
Treis lágrima tamém rolô...
Uma lágrima i uma frô
P'ra cada quar um sintido
Qu'im seu coração ficava
Quetim, anssim isprimido
P'ras primêra u amô
Qu'ela tem dentro du peito
Qui é grandi cumo quê
I ela dá di carqué jeito
P'ras segunda a sordadi
Da terra i dus amigo
Qu'ela qué di todo modo
Um dia inda tê consigo
P'ras tercêra a isperança
I um sorriso intão brotô
Nu rosto daquela morena
Bunito qui nem a fulô
As treis lágrima caiu
As treis frô dispois murchô
I istercô aquela pranta
Qui incheu di tanta frô
I cumo as fulô, us sintido
Tamém anssim armentô
U amô i a sordadi
Mais a isperança, sinhô!
Leopoldina, MG.